Όλοι ήταν εκεί για μια ακόμη μέρα. Μαθητές, γονείς και καθηγητές. Οι μαθητές βρίσκονταν από νωρίς (08:10) στο προαύλιο του σχολείου με την πόρτα να είναι ακόμη σιδερολουκετόφρακτη, αν και δεν υπήρχε λόγος, και τους υπόλοιπους να περιμένουν από έξω υπομονετικά. Κάπου ανάμεσα στους μαθητές, μπορούσε κανείς να διακρίνει καθισμένο σε ένα παγκάκι και περιτριγυρισμένο από παιδιά, τον καθηγητή που με το περίσσιο κουράγιο του χθες, έβγαλε τουλάχιστον από την μιζέρια της ορθοστασίας, τους συνάδελφούς του και έτσι έγινε το πρώτο βήμα να λήξει η κατάληψη.
Υπήρχε διάχυτη στην ατμόσφαιρα η αίσθηση μιας απελευθέρωσης! Ένοιωθα ότι και οι "καταληψίες" είχαν απελευθερωθεί από μια δυσκολία, από ένα βάσανο που τους στεναχωρούσε μέχρι χθες... Ήταν χαρούμενα, χαμογελαστά παιδιά που έκαναν αστεϊσμούς με τους γονείς, μεταξύ τους με την επιστάτρια...Μια πιο ανάλαφρη και χαρούμενη ατμόσφαιρα παρ'οτι η πόρτα ήταν ακόμα ερμειτικά κλειστή.
Όμως οι μαθητές κράτησαν το λόγο τους και έμειναν σταθεροί ακολουθώντας το πρόγραμμα που μας είχαν υποσχεθεί την προηγούμενη. Η ώρα ήταν 08:45 όταν ξεκίνησαν να πετάνε ότι σκουπίδι (και αυτό ελάχιστο) είχαν κάνει τις προηγούμενες ημέρες( παλλέτες για κάψιμο, μαύρες σακούλες σκουπιδιών, σκισμένα πανό, παλιές καρέκλες κ.α) και στις 09:00 ακριβώς άνοιξαν την πόρτα και μπήκαν οι καθηγητές. Κατόπιν χτύπησε το κουδούνι και ενημερώθηκαν για το υπόλοιπο πρόγραμμα της ημέρας.
Το μάθημα θα συνεχιζόταν κανονικά όπως το προέβλεπε το πρόγραμμα και θα έπαιρναν και απουσίες όσοι έλειπαν.
Όλα τελικά πήγαν κατ' ευχήν με κυριότερη παρέμβαση προς αυτή την κατεύθυνση τον γονιών πρώτα, και κατόπιν των καθηγητών. Μόνο μελανό σημείο που άκουσα ήταν η παρέμβαση του κληρικού που έκανε τον αγιασμό, προκαλώντας τους "καταληψίες",κατεβάζοντας το πανό που είχαν βάλει τα παιδιά τις πρώτες μέρες και χειροδικόντας σε μια κοπέλα... Όλα αυτά μένει να αποδειχτούν και να καταδικαστούν από σύσσωμο το σχολείο.
Υπήρχε διάχυτη στην ατμόσφαιρα η αίσθηση μιας απελευθέρωσης! Ένοιωθα ότι και οι "καταληψίες" είχαν απελευθερωθεί από μια δυσκολία, από ένα βάσανο που τους στεναχωρούσε μέχρι χθες... Ήταν χαρούμενα, χαμογελαστά παιδιά που έκαναν αστεϊσμούς με τους γονείς, μεταξύ τους με την επιστάτρια...Μια πιο ανάλαφρη και χαρούμενη ατμόσφαιρα παρ'οτι η πόρτα ήταν ακόμα ερμειτικά κλειστή.
Όμως οι μαθητές κράτησαν το λόγο τους και έμειναν σταθεροί ακολουθώντας το πρόγραμμα που μας είχαν υποσχεθεί την προηγούμενη. Η ώρα ήταν 08:45 όταν ξεκίνησαν να πετάνε ότι σκουπίδι (και αυτό ελάχιστο) είχαν κάνει τις προηγούμενες ημέρες( παλλέτες για κάψιμο, μαύρες σακούλες σκουπιδιών, σκισμένα πανό, παλιές καρέκλες κ.α) και στις 09:00 ακριβώς άνοιξαν την πόρτα και μπήκαν οι καθηγητές. Κατόπιν χτύπησε το κουδούνι και ενημερώθηκαν για το υπόλοιπο πρόγραμμα της ημέρας.
Το μάθημα θα συνεχιζόταν κανονικά όπως το προέβλεπε το πρόγραμμα και θα έπαιρναν και απουσίες όσοι έλειπαν.
Όλα τελικά πήγαν κατ' ευχήν με κυριότερη παρέμβαση προς αυτή την κατεύθυνση τον γονιών πρώτα, και κατόπιν των καθηγητών. Μόνο μελανό σημείο που άκουσα ήταν η παρέμβαση του κληρικού που έκανε τον αγιασμό, προκαλώντας τους "καταληψίες",κατεβάζοντας το πανό που είχαν βάλει τα παιδιά τις πρώτες μέρες και χειροδικόντας σε μια κοπέλα... Όλα αυτά μένει να αποδειχτούν και να καταδικαστούν από σύσσωμο το σχολείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου