ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...

Η κατάληψη συνεχίζεται για τρίτη μέρα και το μόνο που άλλαξε στην εικόνα είναι το πανώ και η αίσθηση ότι η γενικότερη εικόνα είναι αποκαρδιωτική.
Κάποια στιγμή τα βιβλία θα έρθουν (έτσι λέει η λογική) και οι μαθητές θα χρειαστεί να "τρέξουν" μαζί με τους καθηγητές για να προλάβουν την ύλη. Μήπως τότε οι καταληψίες θεωρήσουν ότι νίκησαν τη μάχη των αιτημάτων τους και καπελώσουν όλη την ιστορία;
Πηγαίνοντας προς το σχολείο οι καθηγητές απολάμβαναν το καφεδάκι τους σε ένα συνοικιακό καφέ, ενώ οι μαθητές ζούσαν ένα ατέλειωτο διάλειμα στο προαύλιο του σχολείου, δείχνοντας χορευτικές φιγούρες ο ένας στον άλλο (τι μας διδάσκει η τιβί;), κάνοντας ποδήλατο στο προαύλιο, κάνοντας βόλτες μέσα στο σχολείο, ενώ κάπου πήρε το μάτι μου και κανα δυο μέλη του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων... Η απόλυτη εγκατάλειψη.
Ένοιωσα προσβεβλημένος που οι καθηγητές δεν ασκούν το λειτούσγημά τους και οι μαθητές δεν διψούν για μάθηση...
Ένοιωσα ηττημένος που αυτοί που μας θέλουν μικρούς, επαίτες και πολιτισμικά άρρωστους και εξασθενημένους τελικά τα καταφέρνουν...
Ένοιωσα αποδυναμωμένος που δεν μπορούμε να βρούμε εναλλακτικούς και γόνιμους τρόπους διαμαρτυρίας και πέφτουμε σαν κοινωνία σε μια λούμπα αποσύνθεσης...
Ένοιωσα οργισμένος που δεν υπάρχει αυτό το Ελληνικό τσαγανό, το θάρρος και η αυτοθυσία που μας διακρίνει στο να εξοστρακίζουμε το κακό και άχρηστο...
Όμως κάπου μέσα μου βαθιά πιστεύω πως τα πράματα θα πάρουν τέτοια πορεία που και εγώ και άλλοι απλοί, ασήμαντοι άνθρωποι θα βάλουμε το λιθαράκι μας στην Ιστορία και θα είναι καθοριστικό!