Πρωί-πρωί πήγα με μια μικρή ομάδα παιδιών από το 66ο γυμνάσιο, στο σχολειό τους. Απ' έξω σε ένα "πηγαδάκι" ήταν οι καθηγητές και συζητούσαν, σε ένα άλλο "πηγαδάκι" οι του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων και αυτοί συζητούσαν και διάσπαρτα οι λίγοι γονείς και λίγοι μαθητές και μαθήτριες που έβλεπαν μέσα από την αλυσιδωμένη και λουκετομένη καγκελόπορτα τους "καταληψίες".
Το θέαμα ήταν απαίσιο!!! Κόσμος μαζεμένος έξω από το σχολείο και 10-15 άτομα μέσα στο σχολείο... Η ερώτηση μου απλή: Τι γίνεται εδώ ρε παιδιά; Γιατί δεν μπορείτε να μπείτε στον εργασιακό σας χώρο; Τι φοβάστε; Είστε υπέρ της κατάληψης ή κατά; Οι απαντήσεις συγκεχυμένες... Είμαστε κατά της κατάληψης αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποε... ο σύλλογος πρέπει να κάνει κάτι... Αν μπούμε θα υπάρξουν κυρώσεις... Και τι είσαι εσύ; Ο παλλικαράς;(!!!)
Στράφηκα στο πηγαδάκι του συλλόγου και αφού συστήθηκα με το ονοματεπώνυμό μου και την ιδιότητα του δημοσιογράφου στην τοπική εφημερίδα ρώτησα γιατί ο σύλλογος δεν μιλά στους "καταληψίες" έτσι ώστε να λήξει αυτή η φαρσοκωμωδία που μόνο χασούρα και λύπη φέρνει σε όλους τους γονείς και τους μαθητές. Μου είπαν ότι τους μιλάνε κάθε μέρα, έχουν ψηφίσει τα παιδιά και έχουν βγάλει αποτέλεσμα υπέρ της κατάληψης πολλές φορές, αλλά χωρίς να γίνει η καταμέτρηση από γονείς ή και μαθητές ακόμα οι οποίοι είναι κατά της κατάληψης!!! Παρόντες στην καταμέτρηση ήταν οι "καταληψίες" και ένας από το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων, του οποίου και γνωρίζω το όνομα!!!
Δεν άντεχα να κάθομαι σε άναν χώρο όπουδεν έβγαινε κανένα αποτέλεσμα παρα μόνο σπατάλη χρόνου. Πήγα στην "πόρτα του αίσχους" η οποία χώριζε την γνώση, την παιδεία και την εκπαίδευση από τον κόσμο και το πεζοδρόμιο και μαζί με κάποιον από τους γονείς αρχίσαμε να μιλάμε με τα , κατά τα άλλα αξιόλογα, παιδιά αντιπαραθέτοντας τα επιχειρήματά μας που σαφώς υπερτερούσαν από αυτά των "καταληψιών". Το συμπέρασμα ήταν ότι δεν μπορείς από τη μία να ζητάς ποιοτικότερη και ποσοτικότερη εκπαίδευση και από την άλλη να κρατάς καθηγητές και μαθητές έξω από το σχολείο!!! ΕΙΝΑΙ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΟ!!!
Με τα πολλά και μετά από παραίνεση και άλλων γονιών και μιας εκπροσώπου της σχολικής επιτροπής του 4ου διαμερίσματος, πείστηκε μια ομάδα από τους "καταληψίες" να πάει στην συνέλευση του συντονιστικού για τις καταλήψεις στον λόφο και να επιστρέψει να ενημερώσει και τους υπόλοιπους.
Άνοιξε λοιπόν η πόρτα για να βγουν τα παιδιά και τότε έγινε ένα μικρό θαύμα... Ένας από τους καθηγητές,με περίσιο κουράγιο και αποφασιστικότητα, ανοιξε διάπλατα την πόρτα και μπήκε, παρα την μικροένταση που δημιουργήθηκε, στο προαύλιο...
Αυτό ήταν! Καθηγητές, γονείς και μαθητές βρεθήκαμε σε δευτερόλεπτα να συζητάμε όλοι μαζί για την κατάσταση που δημιουργείται και πως θα την αντιμετωπίσουμε... Μήπως αυτή είναι η γέννηση μιας διαφορετικής και πιο γόνιμης αντιμετώπισης των προβλημάτων μας; Η ουσία πάντως είναι ότι πρέπει και οι γονείς να είναι δίπλα στο σχολείο αλλά και να υπάρχει κοινός σύνδεσμος μεταξύ των ανθρώπων που συγκεντρώνει ένα σχολείο. Δεν κάνουν τα μπετά, τα χρώματα και τα ντουβάρια ένα σχολείο... Το κάνουν οι άνθρωποι!
Το θέαμα ήταν απαίσιο!!! Κόσμος μαζεμένος έξω από το σχολείο και 10-15 άτομα μέσα στο σχολείο... Η ερώτηση μου απλή: Τι γίνεται εδώ ρε παιδιά; Γιατί δεν μπορείτε να μπείτε στον εργασιακό σας χώρο; Τι φοβάστε; Είστε υπέρ της κατάληψης ή κατά; Οι απαντήσεις συγκεχυμένες... Είμαστε κατά της κατάληψης αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποε... ο σύλλογος πρέπει να κάνει κάτι... Αν μπούμε θα υπάρξουν κυρώσεις... Και τι είσαι εσύ; Ο παλλικαράς;(!!!)
Στράφηκα στο πηγαδάκι του συλλόγου και αφού συστήθηκα με το ονοματεπώνυμό μου και την ιδιότητα του δημοσιογράφου στην τοπική εφημερίδα ρώτησα γιατί ο σύλλογος δεν μιλά στους "καταληψίες" έτσι ώστε να λήξει αυτή η φαρσοκωμωδία που μόνο χασούρα και λύπη φέρνει σε όλους τους γονείς και τους μαθητές. Μου είπαν ότι τους μιλάνε κάθε μέρα, έχουν ψηφίσει τα παιδιά και έχουν βγάλει αποτέλεσμα υπέρ της κατάληψης πολλές φορές, αλλά χωρίς να γίνει η καταμέτρηση από γονείς ή και μαθητές ακόμα οι οποίοι είναι κατά της κατάληψης!!! Παρόντες στην καταμέτρηση ήταν οι "καταληψίες" και ένας από το σύλλογο γονέων και κηδεμόνων, του οποίου και γνωρίζω το όνομα!!!
Δεν άντεχα να κάθομαι σε άναν χώρο όπουδεν έβγαινε κανένα αποτέλεσμα παρα μόνο σπατάλη χρόνου. Πήγα στην "πόρτα του αίσχους" η οποία χώριζε την γνώση, την παιδεία και την εκπαίδευση από τον κόσμο και το πεζοδρόμιο και μαζί με κάποιον από τους γονείς αρχίσαμε να μιλάμε με τα , κατά τα άλλα αξιόλογα, παιδιά αντιπαραθέτοντας τα επιχειρήματά μας που σαφώς υπερτερούσαν από αυτά των "καταληψιών". Το συμπέρασμα ήταν ότι δεν μπορείς από τη μία να ζητάς ποιοτικότερη και ποσοτικότερη εκπαίδευση και από την άλλη να κρατάς καθηγητές και μαθητές έξω από το σχολείο!!! ΕΙΝΑΙ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΚΟ!!!
Με τα πολλά και μετά από παραίνεση και άλλων γονιών και μιας εκπροσώπου της σχολικής επιτροπής του 4ου διαμερίσματος, πείστηκε μια ομάδα από τους "καταληψίες" να πάει στην συνέλευση του συντονιστικού για τις καταλήψεις στον λόφο και να επιστρέψει να ενημερώσει και τους υπόλοιπους.
Άνοιξε λοιπόν η πόρτα για να βγουν τα παιδιά και τότε έγινε ένα μικρό θαύμα... Ένας από τους καθηγητές,με περίσιο κουράγιο και αποφασιστικότητα, ανοιξε διάπλατα την πόρτα και μπήκε, παρα την μικροένταση που δημιουργήθηκε, στο προαύλιο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου