ΟΡΓΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ, ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗ ΒΙΑ, ΖΗΤΑΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ - Ντροπή μας

Σε λιγότερο από 48 ώρες είχαμε τη δολοφονία του 44χρονου πατέρα, το θανάσιμο σχεδόν τραυματισμό του διαδηλωτή, τη νυκτερινή δολοφονία του 21χρονου από το Μπαγκλαντές. Η αστυνομία είναι απούσα όταν πρέπει να διασφαλίσει τα δικαιώματα των πολιτών και την ομαλή συνύπαρξη, παρούσα με επικίνδυνη και ανεξέλεγκτη κρατική βία όταν πρόκειται να απαντήσει σε διαμαρτυρίες.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι οργιζόμαστε για κάθε δολοφονία, δεν κάνουμε κανένα  συμψηφισμό, δεν αποδεχόμαστε καμιά λογική συλλογικής ευθύνης. Στην τωρινή δύσκολη εποχή, είναι ακόμη πιο επείγον να βάλουμε φραγμό σε όλους και όλα όσα μας οδηγούν σε μια κοινωνία που τρώει τις σάρκες της, ώρα να αγωνιστούμε για να μην αφήσουμε τη βία να κυριαρχήσει στη ζωή μας.
Η εκπαίδευση όμως και ο έλεγχος των αστυνομικών είναι ευθύνη της πολιτείας. Καταγγελίες για επικίνδυνα κτυπήματα στο κεφάλι με μεταλλικά αντικείμενα από αστυνομικούς, ακούγονταν επί μήνες χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός. Τα αποτελέσματα της αποτυχίας του κ. Παπουτσή και της ηγεσίας της ΕΛΑΣ είναι ήδη τραγικά: Ευθύνες πρέπει να τους αποδοθούν και προσωπικά, πριν συμβούν ακόμη χειρότερα.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα συμμετέχουμε στη σημερινή διαμαρτυρία 6μμ στα Προπύλαια.

Σχετική δήλωσή μας θα είναι διαθέσιμη σε οπτικοποιημένη μορφή από την ΕΡΤ
Χθεσινή παρέμβαση των Οικολόγων Πράσινων στο σημείο της δολοφονίας του 44χρονου. http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=2119:--a------&catid=11:rights&Itemid=27

• Γιατί;

Ίσως εάν μπει κάποιος στη θέση του να καταλάβει πως δε χρειάζεται να νιώσει τη λεπίδα στο σώμα του ή να δει το φέρετρο στο σπίτι του και μέσα κάποιον δικό του.
Μία ιστορία που θα μπορούσε να είναι κάπως έτσι....
"Θεέ μου... σε λίγο θα γίνω πατέρας. Σε λίγο θα ακούσω για πρώτη φορά το κλάμα του παιδιού μου. Σε ευχαριστώ Θεέ μου.
Πρέπει να βιαστώ. Η γυναίκα μου πρέπει να πάει στο νοσοκομείο. Έρχεται το αδερφάκι του πρώτου μου παιδιού.
Μα τι γίνεται. Σας παρακαλώ, αφήστε με. Πρέπει να πάω στο νοσοκομείο. Γεννάει η γυναίκα μου. Σας παρακαλώ αφήστε με να δω το παιδί μου. Σας παρακαλώ. Μη!
 Θεέ μου. Σε παρακαλώ. Πρόσεχε το παιδί μου. Πες του πως δεν ήθελα να το αφήσω μόνο του."
Πείτε στο παιδί που δεν γνώρισε πατέρα πως οι αλλοδαποί δολοφόνοι έχουν περισσότερα δικαιώματα από αυτό. Πείτε στη γυναίκα του πως επειδή οι δοσίλογοι κυβερνώντες μας έχουν κάνει οίκο ανοχής, δε θα μπορέσει να πάει βόλτα το νεογέννητο με τον άντρα της. Πείτε τους πως κάτι εγκληματίες που περπατάνε άνετα αφού κανείς δε τους ακουμπά έχουν τη δικαιολογία ότι πεινάνε ή δεν έχουν δουλειά και αντί να σκεφτούν ως άνθρωποι βάζουν τέρμα στη ζωή ενός άλλου ανθρώπου σκεπτόμενοι ως ζώα που σκοτώνουν για να φάνε. Και αυτοί αντιμετωπίζοντε ως άνθρωποι.
Δε σε ήξερα φίλε μου. Αλλά ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει και σου υπόσχομαι πως θα κάνω ότι μπορώ το παιδί σου να είναι το τελευταίο που δε θα γνωρίσει πατέρα.