ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΝΑ "ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙΣ"...

 ... και ακόμα ωραιότερος είναι ο δρόμος προς την "ανακάλυψη!

 Γιατί πολλες φορές αυτό που κρύβει μια δύσκολη, κατηφορική στροφή με νεροφαγιές

 και πέτρες, είναι η αρχή μιας υπέροχης διαδρομής πάνω και δίπλα και ίσως και μέσα από τα κύματα...

 Άλλες φορές σε φέρνει εμπρός στην πανέμορφη γύμνια και μοναδικότητα της φύσης,

 που περίτεχνα σμιλεύει επί αιώνες το εκτεθειμένο κορμί της, με φυσικά γλυπτά,

 τα οποία αλλάζουνν μορφή ανάλογα με την τροχιά και τη θέση του ήλιου...

 Κάπου εκεί επεμβαίνουμε και εμείς οι άνθρωποι, για να αφήσουμε το αποτύπωμά μας

 με σεβασμό κτήνους προς το περιβάλλον του που το θέλει γόνιμο,

 καθαρό και ασφαλές. Μια παρακαταθήκη και μια κληρονομιά βαριά,

 υπεύθυνη και άμεσα συνδεδεμένη με το μέλλον μας...

 Κρυμένοι θησαυροί που πρέπει να τους φυλάξουμε,

 να τους σεβαστούμε και γιατί όχι...

 να τους κρατήσουμε και μυστικούς!

  Όχι γιατί τους θέλουμε για πάρτη μας... αλλά γιατί

 όπου πατάει το πόδι του ο άνθρωπος, προσαμόζει το περιβάλλον στα γονίδιά του χωρίς να μπορεί να "δει" λίγο παρακάτω...

 εκεί που η φύση αρχίζει και βιάζεται με ... αγάπη...!!!

( Εικόνες από την μίνι εξόρμηση για ανεύρεση καλού πόστου για ελεύθερο κάμπινγκ, στη βόρεια Εύβοια. Μπορώ να πω για το μέγεθός της ήταν επιτυχής... Many more places to be discovered...!!!)

ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΣΤΟΝ ΑΚΡΙΤΙΚΟ ΕΒΡΟ... ( παρέα με τον ράμπο!!!)

ΟΡΕΣΤΕΙΑΔΑ (περίπου 20.000 κάτοικοι)

 Αγαλλίαση μετά από πάνω από 970 χιλιόμετρα οδήγησης...

 

 Η πρώτη εικόνα που αντικρύζει όποιος μπαίνει στην κεντρική πλατεία της Ορεστειάδας... Παρά όλα αυτά όμως κάποιοι ακόμα μνημονεύουν την χούντα και τον Παπαδόπουλο... Η πλειονότητα αυτών είναι Έλληνες μετανάστες του εξωτερικού (Γερμανία) και όλοι τους συνταξιούχοι από το γερμανικό κράτος... 

Που να χτυπήσω το κεφάλι μου , γιατρέ μου;

 Αποφάσισα να φτιάξω ένα μουσικό όργανο κρουστό, ένα cajon. Μπορώ να πω ότι τα βράδια μου ήταν γεμάτα...

Αγόρασα ξύλα, κόλλα, βίδες κλπ... πήρα τα πριόνια μου και το δράπανό μου και μέσα σε λίγα λεπτά το σπίτι της κυρά-Έφης έγινε ένα ωραίο και δημιουργικό εργαστήρι...

  

ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

 Χαρακτηριστικό της Ανδριανούπολης (Edirne) είναι η καθαριότητα της περιοχής όπου υπάρχει το παζάρι. Οι κόκκινες τουλίπες είναι κάτι σαν το σήμα κατατεθέν της πόλης... πως είχαμε εμείς τον δρομέα στην Ομόνοια... (μόνο που έτρεξε κι έφυγε)

 Υπάρχουν ακόμα επαγγέλματα, τα οποία δίνουν άλλο τόνο και χρώμα στην πόλη. Στη χώρα μας απλά εξαφανίστηκαν...

 Το μέγεθος του χώρου του παζαριού ήταν περίπου 25-30 φορές το δικό μας Μοναστηράκι !

 Για του λόγου το αληθές, αυτά είναι (ένα από...) τα τούρκικα λουτρά στο Edirne...

Κάτι ακόμα που μου έκανε εντύπωση ήταν το γεγονός ότι δεν είδα ούτε έναν αδέσποτο σκύλο ή γάτα !!! Λέτε για αυτό να είναι τόσο φτηνά τα κεμπάπ ;

Και μιλώντας για φτηνά... 2 μπουγάτσες με τυρί (πιάτο τίγκα!) και ένα μικρό μαύρο τσάι, στο κέντρο της πόλης... 3 ευρώ... (θα πάρω και για το σπίτι)

 Μια υδάτινη φλέβα η οποία ενώνει και τρέχει μέσα από την Αδριανούπολη και τον Έβρο. 

Ο Άρδας. Το στέκι των αποδημητικών πουλιών...

 Στο βάθος Γιουνανιστάν... Με το κίτρινο πλαίσιο στην ταμπέλα... Πας και με τον καροτσέρη...!!!

 Σε οποιοδήποτε μαγαζί, πάγκο ή σημείο πώλησης υπήρχε μια τουρκική σημαία. Άσε που η προτομή και η φωτογραφία του Κεμάλ είναι διάσπαρτη σε όλη την πόλη...

Εμείς εδώ σε κάθε πλατεία έχουμε και από διαφορετικό ήρωα... είμαστε λάρτζ... Εντύπωση ακόμα μου έκανε ότι στην αγορά, αν δεν έβρισκες αυτό που ζητούσες, οι μαγαζάτορες σε έστελναν να πας σε άλλο κατάστημα. Αναρωτιώμουν... δεν υπάρχει ανταγωνισμός; Κι όμως δεν υπάρχει, εγώ τουλάχιστον δεν τον συνάντησα. Γνωρίζουν όλοι τους πως πρέπει να εξυπηρετήσουν και όχι να εξυπηρετηθούν...

Φεύγοντας είδα μια ταμπέλα που έγραφε ότι φέτος ο πληθυσμός της πόλης που επισκέφτηκα ήταν 156.000...Πέρσι ήταν 148.000, τη στιγμή που όλα τα χωριά που περνάς από Ορεστειάδα μέχρι τα σύνορα για να μπεις στην Τουρκία δεν πρέπει να ξεπερνούν τις 50.000...

Γ@*ώ την αστυφιλία μου μέσα!

Ο ΡΑΜΠΟ ΚΑΙ ΕΓΩ

 Το βίντεο αυτό είναι αφιερωμένο στο πιο ξεχωριστό σκυλί του κόσμου, τον ΡΑΜΠΟ. Όσο μέγεθος του λείπει, τόσο θάρρος και χρηστικότητα έχει. Τρώει, κυριολεκτικά, τα πάντα!!! Πέταξα ένα χαρτάκι για το στριφτό που καπνίζω και το έφαγε, κυνηγάει και σκοτώνει ποντίκια, φυλάει το σπίτι, κατά ένα περίεργο τρόπο, όταν είσαι κοντά του δεν σε πλησιάζουν τα κουνούπια... Ο σκύλος είναι όλα τα λεφτά!!!