καμ μπακ...

Χρόνια και ζαμάνια... που λένε!
Πόσος καιρός πέρασε που δεν "ενημέρωσα" το blog μου και δεν μοιράστηκα όλες αυτές τις στιγμές που πέρασαν...
Και τι δεν πέρασε... Αγώνες, δράσεις, δίκτυο αλληλεγγύης, καινούριες γνωριμίες, πολλά...πολλά!! Καταστάσεις και συμβάντα που άλλαξαν τη ζωή μου, συνεχίζουν να την αλλάζουν και αλλάζουν και τη ζωή όλων μας,,,
Να αναφέρω χαρακτηριστικά οτι ο κύκλος του δικτύου αλληλεγγύης έκλεισε, κάνοντάς με σοφότερο και χρησιμότερο άνθρωπο στην κοινωνία, κυβερνήσεις άλλαξαν, βρέθηκε μια πιο σταθερή δουλειά, το αυγό του φιδιού έσπασε και μας ανατρίχιασε, φίλοι αγαπημένοι και γνωστοί άλλαξαν τόπο κατοικίας, και συγγενείς το ίδιο... πολλά... πολλά...
Μεγάλωσα... και μαζί μου τα παιδιά μου, οι εναπομείναντες και παραμένοντες φίλοι μου, τα αδέρφια μου... όμως η ψυχή και η σκέψη αρνούνται πεισματικά να ακολουθήσουν το λευκό των μαλλιών που πολλαπλασιάζεται χρόνο με το χρόνο...
Ειλικρινά νοιώθω πολύ όμορφα γράφοντας αυτές τις λέξεις... σα να φεύγει ένα μικρό βάρος από την δύσκολη καθημερινότητα... αδειάζει το αρνητικό φορτίο η μπαταρία και επαναφορτίζει θετικά...
Θα τα λέμε συχνότερα... έχω αρκετά να πω... για δουλειά, για πρόσφυγες, για τους νεότερους και τους παλιότερους... οοολ γκουντ... που έλεγε κι ο Σπύρος...!