ΠΟΣΟ ΚΡΑΤΑΕΙ ΜΙΑ ΕΥΧΗ;

 

Δεν πέρασαν παρά ελάχιστες εβδομάδες από τότε που ο σύλλογος  γονέων και κηδεμόνων τελείωσε με το βάψιμο της εισόδου του σχολείου μας

 και κάποιος ή κάποια, "χτυπημένος-η" από τις μυρωδιές και τις ορμονικές διαταραχές που μας προκαλεί η άνοιξη, αποφάσισε να δηλώσει τον έρωτά του-της βανδαλίζοντας την φρεσκοβαμένη είσοδο.

Θα μου πείτε ποιος φταίει; Φταίει η νεολαία που είναι απερίσκεπτη και ατίθαση; Φταίμε οι γονείς που παραμελούμε την κατ' οίκον εκπαίδευση και νουθεσία; Φταίνε οι εκπαιδευτικοί; Φταίει η κοινωνία που είναι ασύνδετη, δεν σέβεται ούτε τον εαυτό της, έχει τεράστια έλλειψη ευρηματικότητας και είναι πολλές φορές εκδικητική;

Τι να πρωτοπροσέξει κανείς στην τελευταία φωτογραφία; Το γράψιμο στους φρεσκοβαμένους τοίχους, το καουμπόικο παρκάρισμα του γενναίου γείτονά μας μπροστά στις μπάρες ασφαλείας του σχολείου ή το γεγονός ότι οι ψηλές άχαρες τσιμέντινες πολυκατοικίες που "καταπίνουν" το βλέμμα των μικρών μαθητών προς τον ουρανό και κατά συνέπεια όλη την ψυχολογία τους;