ΓΥΡΝΩΝΤΑΣ ΧΤΕΣ ΑΠ' ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ (Συνάντησα...πολυκοσμία...)

Για να λέω και την αλήθεια, μόλις σχόλασα είπα να κατέβω στο Σύνταγμα για να βρεθώ στο συλλαλητήριο... Όταν έφτασα είχαν απομείνει ελάχιστοι και δύο-τρεις σίγουρα όχι Έλληνες(ντόπιοι, ιθαγενείς πείτε τους ότι θέλετε) οι οποίοι καθάριζαν τις μπογιές που πέταξαν κάποιοι στο Μεγάλη Βρετανία, ενώ οι δρόμοι γύρω από το Σύνταγμα, είχαν περικυκλωθεί από ασπροκόκκινες κορδέλες και αστυνομικούς με μπλε φόρμες, αστυνομικούς με χακί φόρμες, αστυνομικούς ένστολους και μη...
Την ηρεμία έσπασε ένα ασθενοφόρο που κατέβηκε την Πανεπιστημίου δαιμονιωδώς προς Ομόνοια για να χαθεί στην κατηφόρα της ουρλιάζοντας.
Σιγά-σιγα συνειδητοποίησα ότι δεν υπήρχε και τόση ηρεμία αφού στον αέρα, γύρω από το χώρο Ζάππειο-Σύνταγμα-Κολωνάκι-Εξάρχεια-Ομόνοια, πετούσε μόνιμα ένα ελικόπτερο της αστυνομίας... Άρχισε να διαλύεται η αίσθηση της ασφάλειας...Γύρισα και είπα από μέσα μου "τα κοράκια πετάνε όπου υπάρχει πτώμα"....

Ανηφορίζοντας για το Κολωνάκι και αφού εφοδιάστηκα με τα απαραίτητα κουλούρια για τον δρόμο, φαίνοταν ότι τα πράματα κάθε άλλο παρά ήρεμα ήταν... Έφτασα στην οδό Σκούφα και αφού περπάτησα απολαμβάνοντας τα ένα από τα κουλούρια, κοίταξα προς τα αριστερά μου, προς Ομόνοια μεριά...
Πολύς κόσμος μαζεμένος φαινότανε, κάποιες κυρίες ανηφόριζαν σχεδόν τρέχοντας, με τρομαγμένο και ανήσυχο βλέμμα την Νοταρά, κρατώντας μαντήλια στο πρόσωπό τους και τα λιγοστά ψώνια της Παρασκεύης στο άλλο χέρι...
Ο ήχος του ελικοπτέρου και μερικά συνθήματα που ακούγονταν ανέβαζαν την αδρεναλίνη καθώς κατηφόριζα...Μάσαγα πιο γρήγορα...!!!


Έφτασα στο σημείο όπου η αστυνομία επιχειρούσε να συλλάβει,προσάγει δεν ξέρω, κάποιους οι οποίοι βρίσκονταν μέσα σε σπίτια και πολυκατοικίες. Ασκληπειού και Νοταρά γωνία...

Οι αστυνομικοί είχαν αποκλείσει ένα κομμάτι του δρόμου που γίνονταν οι συλλήψεις, και κάθε φορά που έπιαναν κάποιον και τον πήγαιναν προς την κλούβα, άρχιζε και ο λεκτικός "λιθοβολισμός"...Αστυνομικοί-χοίροι-ανθρωποκτόνοι και τα γνωστά...Το ελικόπτερο συνέχιζε να δημιουργεί μια ατμόσφαιρα..."αποκάλυψη τώρα" με το συνεχές πέταγμά του πάνω απ΄τα κεφάλια μας... Κάποια στιγμή τα αυτοκίνητα της αστυνομίας έπρεπε να φύγουν από εκεί αλλά ο κόσμος έκατσε καταμεσής στο δρόμο φωνάζοντας εν χορώ "δε θα περάσει" ...


...αλλά τελικά...πέρασε ύστερα από αστραπιαία κίνηση ενός αστυνομικού, που ξεπήδησε χαμηλά από το μπλόκο τους και σημάδεψε επιτυχώς στα μούτρα των καθιστών διαμαρτυρόμενων και τους ανάγκασε σε άτακτη φυγή!!! Εκεί η αίσθηση της ασφάλειας "πέταξε" και τη θέση της πήρε ο πανικός... Ο τόπος γέμισε από το αέριο πιπεριού και... σκορδοστουμπιού ενώ οι "πολιορκημένοι" αστυνομικοί, σαν νεότεροι Μεσολογγίτες, έκαναν έξοδο (κοινώς "ντου") παρασέρνοντας καθιστούς και όρθιους στο διάβα τους...Δεν άργησαν να εκσφενδονιστούν καρέκλες και γλάστρες, κάνοντας τους "εξοδούχους" πυρ και μανία...Ευτυχώς είχα προλάβει να φάω τα κουλούρια!!!



Πάρα πολυς κόσμος έτρεχε με πρόσωπα πρησμένα, μάτια κόκκινα και δακρυσμένα και φτάρνισμα...πολύ φτάρνισμα!!! Έχει το καλό του όμως...Όταν φταρνίζεσαι νιώθεις απελευθερωμένος κατά κάποιο τρόπο ρε παιδάκι μου...!!!! Άσε που καθαρίζει και το στόμα από τα σουσάμια!!! Κάπως έτσι πέρασε ένα ακόμα ταραγμένο απόγευμα για τους κάτοικους αυτής της ταλαιπωρημένης γειτονιάς της Αθήνας...



















Αλήθεια πέρασε;