ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ...(οχι πολύ παλιό αλλά εντελώς διαχρονικό!!)

Δυστυχώς είχες δουλειά και δεν είχες τον χρόνο να ανέβεις μέχρι το Σύνταγμα, στη συγκέντρωση. Εκεί λοιπόν τέτοιο κόσμο θα έβλεπες, σαν αυτόν που θέλεις. Ο οποίος, εν μέσω αναίτιων δακρυγόνων, διαδήλωνε κατά του ανίκανου και σάπιου κράτους. Συνομιλούσε με τα ΜΑΤ και μητέρες συμβουλεύανε τους αστυνομικούς για το πώς να φέρονται.

Ανάμεσα σε αυτούς ήμουν κι εγώ, η ξαδέλφη μου, αρχιτέκτονας, αρκετοί συνάδελφοι που είχα να τους δω από τότε που ήμουν φοιτητής στην ιατρική-οικογενειάρχες άνθρωποι τώρα, ο σπιτονοικοκύρης μου με την κόρη του, ο ΚΧατζ, ο πεθερός μου με συναδέλφους του και πλήθος άλλου κόσμου που έχει αγανακτήσει και με την κυβέρνηση και με την αστυνομία και με τους λογής λογής "αντιεξουσιαστές" και είχε έρθει για να ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΠΙΣΩ, μεταξύ άλλων.

Ναι, υπήρχαν και ταραχοποιοί και όποιος θέλει βλέπει αυτούς και μόνο αυτούς (άλλωστε τα κανάλια, που είχαν από νωρίς στήσει τις κάμερες πάνω από τα κεφάλια μας, μόνο αυτούς προβάλλουν και τα έργα τους). Τους βλέπει λοιπόν και μετά γυρίζει πλευρό, σκεφτόμενος ένα ωραίο άλλοθι για το γιατί, για άλλη μια φορά, έσκυψε το κεφάλι.

Χθες ήταν μια πολύ διδακτική μέρα για μένα. Αφού έφυγα από τη συγκέντρωση γύρισα όλο το κέντρο της Αθήνας με το ποδήλατο εν μέσω επεισοδίων ή σε σημεία που επλήγησαν τις προηγούμενες μέρες. Φιλελλήνων, Ερμού-Καπνικαρέα, πάλι Σύνταγμα, Πανεπιστημίου, Κοραή (στο γνωστό καφέ όπου γιουχάρανε οι θαμώνες τα ΜΑΤ μετά τη ρίψη δακρυγόνων), γύρω γύρω την τριλογία Βιβλιοθήκη-Πανεπιστήμιο-Ακαδημία, Ομόνοια, Εξάρχεια, Τζαβέλα και Μεσολογγίου όπου δολοφονήθηκε το παιδί, πλατεία Εξαρχείων, Στουρνάρη, Πολυτεχνείο και Λ. Αλεξάνδρας.

Το πόσο αποπροσανατολιστική είναι η TV δε λέγεται. Σε ό,τι ζουμάρει ο τηλεοπτικός φακός ζουμάρει και ο εγκέφαλος του ιδανικού τηλεθεατή-ζωντόβολου. Δρόμοι όπου προχτές τους έβλεπα στα κανάλια νύχτα να φλέγονται τώρα τους έβλεπα με μόνο στάσεις λεωφορείων και κάδους καμμένα. Σαφώς υπάρχουν ζημιές και κάποια καμμένα κτίρια, αλλά όχι όπως μας τα εμφάνισαν στο γυαλί. Σαφώς και χθες γίνονταν επεισόδια, αλλά όχι ότι το κέντρο ήταν απροσπέλαστα-επικίνδυνο-παραδομένο σε αιμοσταγείς ταραξίες.

Είδα μικρομεσοαστούς, φοιτητές, μαθητές, εργάτες, μανάδες να διαδηλώνουν οργισμένα αλλά ειρηνικά. Είδα μερικά παιδιά προεφηβικής ηλικίας 7-10 ετών να πετροβολούν (αυτά θέλαν κοινωνικό λειτουργό και οι γονείς τους μπαγλάρωμα), είδα λογής λογής «αντιεξουσιαστές» (ο νοών νοείτω) να καίνε κάδους και να πετάνε πέτρες, όχι πολλούς όμως.

Κυρίως είδα πολλούς έφηβους με κουκούλες, πέτρες στα χέρια και οργισμένα βλέμματα. Αντιστάθηκα στον πειρασμό να τους κρεμάσω την ταμπέλα «κωλόπαιδα» και «αλητάκια» και να τους προσπεράσω. Αντισταθείτε και σεις. Τους φορτώνουμε τη βία και το πλιάτσικο των ημερών, τους φορτώνουμε τις φωτιές και τις σπασμένες τζαμαρίες, την αυθάδεια, την ασέβεια και πάει λέγοντας. Τα λάθη μας τους φορτώνουμε κύριοι. Θυμάστε τι είπε ο γέρος αυτοκράτορας στο γιο του, στο "Μονομάχο"? «Τα μειονεκτήματά σου ως γιος είναι τα λάθη μου ως πατέρας». Ο ιδιωτικός βίος των γονέων είναι ο δημόσιος βίος των παιδιών τους.

Αναλογιστείτε τι έχει κάνει η Ελλάδα για αυτούς τους σημερινούς εφήβους, τι παραδείγματα τους έχει δώσει και τι πρότυπα. Τα αντιλαμβάνεστε όλοι, μην τα ξαναλέμε. Μη διαλέγετε την εύκολη λύση του να λέτε «κρίμα το παιδάκι, λαλάκας ο ειδικός φρουρός, αλλά και κωλόπαιδα και ανάρχες αυτοί που καίνε την Αθήνα». Η Αθήνα δεν καίγεται κύριοι για όσο παραμένει λίκνο της Δημοκρατίας. Όσο έχει ενεργούς πολίτες που όταν το κράτος τους πυροβολεί εν ψυχρώ τα παιδιά τους, αυτοί έχουν τα αντανακλαστικά να κατέβουν στους δρόμους παρά την κινδυνολογία των καναλιών. Αθήνα δεν είναι τα ντουβάρια. Αθήνα είναι η ιδέα της Δημοκρατίας, της Παιδείας και του Πολιτισμού και που κινδυνεύει να καεί από ΕΜΑΣ και από αυτούς που ΕΜΕΙΣ ψηφίζουμε και όχι από τα «κωλόπαιδα».

Το «κωλόπαιδο» που τα σπάει δε θέλει συντριβάνια, τζαμαρίες, λαμπιόνια και χριστουγεννιάτικα δέντρα. Ούτε Καλομοίρα, άτοκες και φτηνά sms. Θέλει στοργή (όχι μόνο οικογενειακή), παιδεία, δουλειά, αξιοκρατία και βιώσιμο πλανήτη. Του τα έχουμε εξασφαλίσει? Γιατί πολύ χαλαρούς μας βλέπω, με τη μπάλα μας, το αυθαίρετο εξοχικό μας, την αρπακόλα μας, την καινούργια τζιπάρα μας, το δικό μας βουλευτή και τη τζάμπα μαγκιά μας. Και όσο εμείς ασχολούμαστε με αυτά, το παιδί μας απεγκεφαλίζεται στην τηλεόραση, στα video games, στο ιντερνετ και του προβάλλουμε για πρότυπα άτομα που ούτε για φτύσιμο δεν είναι.

Ευτυχώς που δε βγήκε κανείς να πει ότι όλα αυτά οφείλονται στην έλλειψη του Κατηχητικού, γιατί είδα τους πάντες χθες στο κέντρο εκτός από τους «πατέρες» της Εκκλησίας, που αν είχαν λίγο τσίπα πάνω τους θα έπρεπε να είναι ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤ ΣΥΣΣΩΜΟΙ, μετά από αυτό που έγινε. Γιατί οι νέοι κύριοι αυτό θέλουν για να παραδειγματιστούν, ανθρώπους που θα υποστηρίξουν ορθές ιδέες και μηνύματα από το ΔΡΟΜΟ δίπλα τους και όχι από τον καναπέ τους και τα καναλοπαράθυρα.

Κλείνοντας, παραθέτω ένα απόσπασμα από γράφημα του Ρ. Βρανά που δημοσιεύτηκε στα Νέα:

"Ο τρόπος...
... παραγωγής είναι μια νόμιμη βία. Η εξουσία είναι μια νόμιμη βία. Η αστυνομία είναι μια νόμιμη βία. Η φυλακή είναι μια νόμιμη βία. Η δικαιοσύνη είναι μια νόμιμη βία. Η ανεργία είναι μια νόμιμη βία. Το Ταμείο ανεργίας είναι μια νόμιμη βία. Η κερδοσκοπία είναι μια νόμιμη βία. Το χρηματιστήριο είναι μια νόμιμη βία. Οι τράπεζες είναι μια νόμιμη βία. Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι μια νόμιμη βία. Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι μια νόμιμη βία. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι μια νόμιμη βία.

Κι όσο αυτή...
... η νόμιμη βία θα ονομάζεται δικαιοσύνη, τόσο η δικαιοσύνη των νέων θα ονομάζεται βία. "