Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Η ΓΙΟΡΤΗ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ.


Και ως γνωστό ο μπαμπάς του, εκτός από τα παιδιά που το "παλεύουν" εκεί μέσα, να το κρατήσουν ζωντανό, είμαστε όλοι εμείς που προσπαθούμε με την παρουσία μας να το κρατήσουμε και εμείς ζωντανό και λειτουργικό με έναν ιδιαίτερο τρόπο, όχι με αυτόν που το "μαγαζί" ορίζει τον χώρο του και περιορίζει τον κόσμο του, αλλά με αυτόν που ο κόσμος και οι θαμώνες του ορίζουν τον χώρο του "μαγαζιού" και δεν περιορίζονται σε "δυσκολίες του τύπου : " Πες στα παιδιά σου να μην κάνουν ποδήλατο και να μην κλωτσάνε το τόπι, γιατί ενοχλούν τους υπόλοιπους πελάτες μου" ή "Μα τι θες τώρα και ζητάς τσάι με λεμόνι... ουφ! καλά θα σου το φέρω...!!!"


Ο κόσμος για άλλη μια φορά ήταν πολύς και σε όλη την διάρκεια της ημέρας, τουλάχιστον από τις 13:30 έως τις 19:30 που έκατσα εγώ. Είδα μέλη της ΕΚΑΠ, οικογένειες, παρέες μικρών και μεγάλων, ποδήλατα, μάγους, κλόουν, άνθρωπους που αψηφούν τη βαρύτητα και διασκεδάζουν μαζί της, συμμαθητές, συμμαθήτριες και τον εξαιρετικό καθηγητή των Ισπανικών να χαλαρώνουν, να τρώνε, να πίνουν τον καφέ τους και να τραγουδούν κάτω από τις φυλλωσιές των δέντρων. Άκουσα ζωντανά ρεμπέτικα τραγούδια και δανείστηκα βιβλία... Μόνο την...μουτράκλα μου δεν έβαψα!

Η γνωστή περίσσεια θετική ενέργεια που κατακλύζει τον χώρο του πάρκου, με εγκλώβισε σε ένα πολύχρωμο και πολύφωνικό αλλά και πολυπολιτισμικό γαϊτανάκι ήχων και χρωμάτων...
Βρέθηκα με παλιούς παιδικούς φίλους που είχα πάρα μα πάρα πολλά χρόνια να τους δω και η χαρά μας πνίγηκε στις πολλές βαρελίσιες μπύρες που καταναλώσαμε!

Συζητήσαμε, θυμηθήκαμε, γελάσαμε, διαφωνήσαμε όπως τον παλιό καλό καιρό που είμασταν πιτσιρίκια και περνούσαμε την ώρα μας καθισμένοι στα σκαλάκια του αγάλματος του Πλάτωνα.

 Τότε που έλειπαν τα τραπεζοκαθίσματα από την ταβέρνα και την καφετέρια... Τότε που παίζαμε "παγκάκια" και "καφασάκια". Τότε που παίζαμε αμάδες χωρίς να μας διώχνουν οι κάκιστοι τωρινοί επεγγελματίες... Είπαμε να στηρίζουμε τα μαγαζιά της γειτονιάς, αλλά δεν θα μας "καβαλήσουν" κιόλας! Ούτε εμάς, ούτε και τα παιδιά μας και κάτω από ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΑΠΕΙΛΗΣ!

Προσωπικά εύχομαι να μας ζήσει, να γίνει ένα μέρος που οι επόμενες γενιές θα το θυμούνται σαν τόπο θετικής ενέργειας, γνωριμίας με πολλούς συνανθρώπους μας, τόπο παραγωγής σκέψης ιδεών, πρωτοτυπιών, ανεμελιάς, ξεκούρασης και αγάπης. Γιατί τέτοιους τόπους θέλουμε και ονειρευόμαστε και δεν θα αφήσουμε κανέναν κακόβουλο, κακόψυχο και μικρόψυχο άνθρωπο να μας το στερήσει!!!


ΠΟΛΥΧΡΟΝΟ, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΙΚΡΟ ΜΑΣ ΚΑΦΕΝΕΙΟ!!
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ:


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου